ANG ALAMAT NG PASSPORT: ME OR MONEY? Chapters 11 to 15

CHAPTER 11: ANG ALAMAT NG HAYOP

Sahod na naman.

Masarap humawak ng dolyares na kulay asul, daming puwedeng puntahan at bilhin puwera ang puting ngipin na nakalabas.

Marami akong barkada dito, apat kami.

Sa ganda ng mga lugar dito ay mapapadalas ang pag sagala mo lalo na kung marami kang paputok.

Nakakamangha ang mga nagsasayaw at ang mga kumakantang tubig, ang sarap tumambay sa kunya-kunyariang lawa at dagat-dagatang ilaw.

Masarap sumakay sa mga samut-saring mga sasakyang dadalhin ka sa ulap.

Nakakabilib ang mga laruang dinosaur, para akong bumalik sa pagkabata, masaya na daw ako.

Ang dami kong bala, hindi ako nakuntento at pumunta pa ako sa kabilang ilog para mamangka sa dako pa roon ng pasyalan.

Malaysia, Indonesia, Hongkong, Thailand, Vietnam, Macau, pati Australia, lahat ‘yan ang sarap diyan, nakakamangha ang mga pasyalan, mga bagay at lugar na noon ay bahagi lang ng ating mga pangarap.

Humiling ka ng isa at binigyan ka ng marami, humiling ka pa ulit at humirit ka ng sobra-sobra.

Ang dating mga pilit na ngiti ay napapalitan ng panandaliang kasiyahan na dulot ng mga bagay na noon ay wala naman.

Halos lahat na yata ng pasyalan dito ay nalibot ko na sa panaginip pero isa lang ang tumatak sa isipan ko. Ito ay ang lugar kung saan makikita mo ang mga ibat-ibang klase at kulay ng hayop.

Mala-gubat sa eksena ang mga palabas, mga nagkakapalang mga buhok at damo sa ibaba sa palibot ng mga hayop na may kanya-kanyang lengguwahe.

Pero hindi lahat ng mga ito ang tumatak sa isipan ko kundi ang mga taong sobrang mangha at nakanganga sa kanilang mga nakkikita sa paligid.

Para bang ngayon lamang nakakita ng ganitong klase ng mga hayop.

Sa isip-isip ko lang ay ang babaw naman ng kaligayahan ng mga ito. Kung tutuusin ay hindi na naman bago sa akin ang lahat ng mga nasa paligid.

Nung nasa Pinas pa ako ay normal na sa akin ang makakita ng mga ganito. Ibat-ibang kulay at uri ng mga kahayupan sa aking pinang-galingan.

Sa barangay pa lang ay makikita mo na ang ibat-ibang hugis ng mga hayop na nakatambay sa labasan.

Sa kalye ay nagkalat ang mga buwaya na kanya-kanya sa paghintay ng mga ganansya.

Sa bulwagan ay nakapila ang mga nangangating kamay ng mga matsing na naghihintay maambunan ng isang piling ng saging.

Makikita mo rin ang mga ibon na panay ang lipad kaya palaging absent tuwing may roll call sa bird park.

Nariyan ang mga hayop na pagong na matipid at malihim na may kanya-kanyang alkansiya sa cabinet at bigla na lang nagtatago sa kani-kanilang lungga kapag dumarami ang mga tao. Para silang mga halamang makahiya na wala namang mga hiya.

Ang dami ko na ring nakitang mga tigreng ang lakas lumamon ng pork na nakalagay sa mga bariles.

Mga hayop na magikero na walang ginawa kundi mag-imbento ng mga proyekto para maipatahi ang mga butas na bulsa ng pantalon.

Kung tutuusin ay mas masarap pa ang buhay ng mga hayop kesa sa mga tao.

Nauso tuloy ang bahay-bahayan ng mga hayop na paramihan ng kuta sa ibat-ibang lugar at paramihan ng mapapasok na mga kweba.

Andiyan pa ang tagu-taguang yaman sa ibat-ibang palikuran at agawan-base ng mga posisyon sa larong dama de kupit.

Mukhang mahilig sa sports ang mga hayop, mahilig paglaruan ang lahat ng bagay na may pansariling pakinabang, dito siguro nauso ang board game na monopoly.

Minsan ay mapapaisip ka kung masaya ka bang naging tao o mangangarap ka na ring maging isang hayop tulad nila.

Kung ating iisipin ay lubos na mas marami ang pasyalan sa ating bansa.

Kayang daigin ang mga kalapit lugar dahil sa dami ng mga natural resources na inabuso at ginawang personal resources.

Sabi sa science, nanggaling daw ang tao sa hayop, hindi ako naniniwala dito dahil para sa akin ang hayop ang nanggaling sa tao.

Mga dating tao na naging hayop dala ng pagkasilaw sa walong sinag ng araw.

Tao ka pa ba o napaisip ka na ba kung isa ka sa mga hayop?

Huwag ka ng dumagdag.

Hayop ka ba? Baka gusto mong maging tao? Bawal-bawal ka diyan, eh so what kung magbabago ka eh may lawit ka naman, so pwede ka pa rin maging tao, ang sarap kaya, try mo!

**************************************************

CHAPTER 12: ANG ALAMAT NG PUTIK

Fast forward… autoplay… click.

Ohh.. wow! Ganda niyan ah!

Siyempre magaling ako pumili.

Kamusta yun iba nyo pang nabili?

Di ko pa tapos ayusin lahat, medyo magulo pa, kakalipat lang kasi namin. Kelan ka ba uuwi para mabisita mo naman ‘yung bago nating condo?

O, akala ko ba sa alabang kayo lumipat ?

Di na, pinarentahan na lang namin, sayang naman kasi, sampu ‘yung rooms dun eh iilan lang naman kami. Dito na lang kami stay sa bago nating condo.

Alin ba dun?

Ano ka ba! dito sa may condo natin sa ayala kami nag-stay para malapit sa mall. Alam mo naman yun dalaga natin puro gala, di na nga ‘yan kumakain sa bahay, palagi na lang nasa mall kasama ‘yung mga barkada nya. Ayun, panay ang babad sa sinehan. Ilang beses pa pinanood ‘yung alamat ng passport the movie, palabas na kasi sa sinehan.

Si junior naman, binata na rin at medyo mailap na sa ‘kin, bihira lang din sa bahay. Masyadong busy, dati puro karera ng kotse, ngayon naman nahilig sa karera ng kabayo, pinagalitan ko nga nung isang linggo dahil nakita kong may bago na namang kabayo, ewan ko ba sa anak mo’t nahilig sa ganyan, lahat na lang kinakabayo kahit maputik.

Pagsabihan mo nga ‘yang mga anak mo na medyo umiwas sa gastos, hindi biro ang mga perang pinapadala ko sa inyo, turuan mo mag-ipon. Ako nga ang daming kabayo dito, minsan gusto ko rin mangarera pero kinakamay ko na lang para mas malaki ang mapadala ko sa inyo, isa pa, marami tayong hinuhulugan diyan sa ngayon.

Ano ka ba, hayaan mo na ‘yung mga bata, diyan mo na nga lang sila napapaligaya, hayaan mo na sila sa mga luho nila.

Ikaw, kamusta ka naman diyan, ano pinagkaka-abalahan mo ngayon?

Nahilig ako ngayon sa gardening, panay nga ang padilig ko every weekends, masarap pala magtanim sa mga lupa, masaya siya at satisfying lalo na tuwing binabasa ang mga bulaklak, kaya nga eto’t napapasubo ako sa ganitong libangan kahit madalas akong maputikan. O, teka, andiyan na pala si mrs. Smith, may lakad pala kami.

O, saan na naman ang punta mo?

Magsho-shopping lang tapos deretso sa peryaan, magbi-bingo lang kami, maganda raw grand prize ngayon, yung bagong labas na kawali, stainless daw, uuwi rin naman kami pagkatapos, o, teka, eto yung panganay mo at kausapin mo’t aalis na kami, bye!

Hello, o ano? Paalis ako dad.

Saan naman punta mo?

Kasama ko ‘yung mga barkada ko, maglalaro lang kami ng paint ball.

Ano ‘yun?

Heller, dad! Di mo alam ‘yun, ikaw kasi ang tagal mo nang hindi umuuwi dito. Paint ball, ‘yun yung nagtitirahan ng mga pangkulay, para lang kayong naglalaro sa putikan, ‘wag ka mag-alala meron naman proteksyon sa katawan kaya di ako gaano masusugatan. Safe ako.

Meron bang ganung laro?

Oo naman, masaya ‘yun lalo na kung marami kayo, kainis nga lang kasi lagi kami talo, lagi kasi 'kong tinitira sa likod.

Tama na nga ‘yan, tumawag pala sakin yun principal nyo, palagi ka raw absent at nang-aaway ng teacher, ikaw ha, magtino ka diyan sa eskuwelahan na yan at ako ang napapahiya sa mga ginagawa mo, matuto kang gumalang sa mga teacher mo.

Oo na, paulit-ulit mo na lang sinasabi sakin na dati kang teacher dun at kakilala mo lahat ng teacher ko kaya dapat mag-aral ako ang mabuti, magtino, at gumalang sa kanila, kabisado ka na ‘yun. Epal lang kasi talaga minsan, lalo na kapag bagong teacher.

Kahit na, dapat gumagalang ka pa rin sa kanila.

Ginagawa ko naman eh! Minsan kasi nakakainis kapag maraming pinapagawa. Saka isa pa, binabayaran naman natin serbisyo nila kaya nga dun ako nag-aral, ang laki kaya ng tuition ko kaya dapat intindihin nila kami. ‘Pag ako nainis, ipapatanggal ko ‘yung mga epal na teacher sa school. Isang hirit ko lang kay ninang, pagbibigyan na ‘ko niyan, siyempre priority pa rin kami no!

Hay, naku ewan ko sayo. Asan ba si bunso?

Naku, wag mo na tanungin sa’kin ‘yung putik na ‘yun, kaaway ko ‘yun. Baka lasing na naman ‘yan, putik siya! puro alak na lang laman ng bituka, alam mo dad, nag-aadik pa ‘yan, nahuli kaya ‘yan ni mommy sa kuwarto nya. Dapat ‘yan pagsabihan mo dahil ako good girl ako.

Tooot… tooot… ayan na, umpisa na... putik!

**************************************************

CHAPTER 13: ANG ALAMAT NG MADAMOT

Congratulations!

Thank you, thank you! Woohoo… promoted ako! dati pang-junior lang, ngayon senior na ‘ko. Sarap ng feeling, tataas na naman sahod ko!

**************

Hi! Good morning!

O, ikaw pala pare, napadaan ka, halika, dito na lang tayo mag-usap sa loob ng opisina ko. Tuloy ka, ‘wag ka mahiya. Ingatan mo lang ‘yung sofa, kabibili ko lang kasi nyan.

Kamusta trabaho?

Eto, okay lang naman, ano ba atin, may tinda ka bang longganisa ngayon?

Ah, wala naman.

Sarap ng cake, eto kasi meryenda ko tuwing hapon, gusto mo bang kumain? Inday, pakilabas nga ‘yung hopia!

Pare, baka puwedeng makahiram muna sa’yo, emergency lang, gipit ako ngayon eh! kailangan lang ng pamilya ko sa pinas, ibabalik ko rin pagkasahod ko.

Naku, pasensiya ka na, alam mo gipit din ako ngayon, ang dami kong gastos, baka next time mapahiram kita, sa ngayon wala talaga ko maibibigay sa’yo.

Ganun ba? Kahit bente lang pambili lang ng watusi.

Pasensiya ka na, wala talaga, mabuti pa inom na lang tayo, libre kita para matanggal problema mo.

Naku, di na ‘ko umiinom ngayon eh! Salamat na lang, syanga pala, meron ditong parating na pinsan ko, mag-aapply din ng trabaho, next week ang dating.

Ganun ba? Ayos ‘yan.

Di ba may sarili kang condo unit, ‘yung pinapaupahan mo, baka puwedeng makituloy muna sa inyo kahit tatlong araw lang, lilipat din naman agad pag naihanap ko na ng mura-mura na tutuluyan, alam mo na, medyo gipit din sa budget yun pinsan ko.

Naku! parang mahirap ‘yata humanap ng trabaho ngayon dito, saka isa pa walang bakante ngayon eh! Okupado lahat ng rooms.

Kahit dun sa stockroom, pwede na siguro ‘yun, di naman maarte pinsan ko eh!

Ah, eh… di ko ‘yun pinapatuluyan, minsan kasi dun kami tumatambay saka nag-iinuman, pasensiya ka na ha, hanapan mo na lang, marami naman diyan eh. O, eto, bigyan kita ng contacts. O sige na, pare, baka mahuli ako sa flight ko, pauwi pala ko ng pinas ngayon.

Uuwi ka pala, ilang araw ka dun?

Sandali lang ako, baka bukas balik na’ko, aayusin ko lang yung mga investments ko.

Aahhh! Gipit ka pa niyan ah!

************

Hi, kamusta byahe natin?

Okay naman, muntik lang ako ma-late, ‘yung immigration kasi para akong ginigipit, ang daming tanong. ‘asan na pala ‘yung binebenta mo, patingin naman ng quotation.

Ah, eto, maganda ‘yan. Pinaka-best price na ’yung offer ko sayo, okay na rin lahat ng papeles, naiayos ko na sa may-ari.

Last price na ba ‘yan?

Good deal na ‘yan, ikaw naman ginigipit mo pa ‘ko, konti lang naman porsyento ko diyan.

Baka naman may mga nakatira na diyan?

Wala ‘yan, safe na diyan, wala ring pirata, walang manggigipit sa’yo, saka malinis pa tubig diyan, magandang isla ‘yan, puro puti buhangin, sulit ang investment mo diyan.

O sige, may dollar account naman ako eh, i-transfer ko na lang ‘yung payment thru solar energy. Isa pa pala, tulungan mo rin akong kumuha ng stocks para dagdag sa investments ko.

Sige, walang problema, ako bahala sa’yo. San ‘ba gusto mo?

Gusto ko mag-invest sa food industry. ‘yung sa ana’s trading, pom-poms, chocnut saka boy bawang. I-canvas mo na rin ako para sa surprise family vacation namin. Gusto ko sa mars tapos may stop over sa jupiter, ‘yung round trip ticket ha, baka bilhan mo ko ng one-way.

Sure, no problem, pero kung gipit ka at gusto mo makatipid, mag-cruise vacation na lang kayo para malibot nyo buong solar system, may stop-over na rin ‘yan sa space warp paka madalaw mo si shaider.

Basta, ikaw na umayos lahat niyan, kailangan ko nang umalis.

**************

O, andiyan ka na pala, kanina ka pa nila hinihintay.

Sino ba nandiyan? Naku! Mangungutang na naman ‘yan. Sabihin mo umalis na’ko.

Anong umalis, di ka pa nga nakikitang dumating. Alam mo namang gipit ‘yang mga ‘yan eh, abutan mo na lang kahit magkano.

Paalis na rin naman talaga ‘ko, sige na, babalik na lang ako next week.

O, kala ko ba magtatagal ka, ang bilis mo naman?

Naiihi kasi ‘ko eh!

***************************************************

CHAPTER 14: ANG ALAMAT NG KA

High five!

Kasabay ng ating pag-asenso ay ang pagdami ng ating mga ka.

Ka-partner sa negosyo, Kamag-anak, kapitbahay, kakilala, ka-klase, kasalubong, kasabay sa pagtawid at siyempre ang pagdami ng kaibigan.

Nahilig ako sa paglalaro ng bola, ito na raw ang libangan ng mga taong walang magawa tuwing weekends.

Marami akong nakilalang mga kaibigan, sabay-sabay kaming naglalaro ng mga bola, kanya-kanya ng dala para walang agawan, panay ang dribble kahit di maka-shoot.

Paborito ko ang larong gumagamit ng bolang kulay puti, berde, itim, orange, batik-batik, de-kolor at yung medyo nangangasul ang kulay.

Ang dating simpleng libangan ay nauwi sa inuman, bonding raw ang tawag dito.

Nawili kami sa kakainom at nauwi na sa lasingan hanggang umaga.

Dati palagi akong may three stars kasi perfect attendance, ngayon ay palaging late at absent nang dahil sa katas ng alak.

Ang sakit ng mata ko, naduduling ako

Ang sakit ng paa ko, na-sprain yata kakaunat tuwing madaling araw

Ang sakit ng likod ko, kakatuwad ng walang dahilan

Ang sakit ng ipin ko, kakalamon ng pulutan sa hangin

Ang sakit ng puwitan ko, may naiwan yata

Ang sakit ng ulo ko, ito ang walang kamatayang dahilan

Lahat na yata ng palusot ay nagawa ko na tuwing magdra-drama ako ng kung ano-anong klase ng sakit sa katawan, kulang na lang ay idahilan ko na sumasakit ang aking hinlalaki, bagay na hindi ko pa nasusubukan.

Kung dati-rati ay hanggang painom-inom lang, ngayon ay natuto na rin akong dumutdot ng yosi.

Nawili ako’t di ko na mapigilan na hindi makasampung kaha sa isang araw.

Nagsimula sa kindatan, pagkakaibigan at nauwi sa barkadahan. Ito raw ang barkadang tunay, sama-sama sa pera at ginhawa. Di ka puwedeng sumama kung poorest gump ka.

Ang dating libangan namin sa bahay na tong-its, pusoy, lucky 9, 123 pass, unggoy-unggoyan at mataya-taya ay nauwi sa video poker, slots, baccarat, roulette, keno, craps, blackjack at tapon bente-singko.

Ang lingguhang pagdadasal sa simbahan ay nauwi sa lingguhang pagdadasal sa casino. Sana manalo kami para may pang-bisyo, ito lang ang laman ng utak ng lahat.

Ang daming sinayang na pera, laging talunan pero sige pa rin at napapalitan naman daw ng kaunting kasiyahan.

Alak, yosi at sugal.

Ang dami nang nangyari sa pagkakaibigan at barkadahan, saan kaya kami mauuwi?

Ako? Paano na’ko? Paano sila?

Bahala na daw, ang importante masaya ako sa piling ng mga ka!

Ang dating walang pera ay puro kaperahan na ngayon

Ang dating nag-iisa ay may nagkalat na mga kaibigan

Ang dating malungkot ay puro kasiyahan na ngayon

Ito nga ba ang gusto ko? Paano na ang mga peksman?

Asan ka?

*****************************************************

CHAPTER 15: ANG ALAMAT NG KANTATERO

Hindi alam ng lahat na meron akong pinakatatagong isang malupit na sikreto na ako lang ang nakakaalam at ang aking konsensya.

Lingid sa kaalaman ng lahat na isa akong kantatero.

Nahihiya lang akong mag-perform sa harap ng maraming tao kaya inililihim ko na lang pero pagdating dito sa ibang bansa ay inilabas ko na ang aking talento bilang isang kantatero ng mga musikolero.

Kumpleto ang banda, merong tambolero, gitatero, pindotero, kalogero at siyempre ako ang kantatero.

Kinuha ako sa banda ng minsang mahuli ako sa spy camera na kumakanta habang tumatawid sa kalsada sa saliw ng awiting hindi kita malilimutan pop version.

Dagdag na naman ang mga kabanda sa koleksyon ng mga naglipanang mga kaibigan at koneksyon.

Rakrakan ang tugtugan, kanta rito, kanta doon, kahit saang sulok ay makikita mong bumabanat na sinasamahan pa ng mga nakakaganang mga gamot na iniinom kahit walang resibo.

Kantahan, yugyugan at banatan sa kahit anong paraan at posisyon.

Sikat ka kapag ikaw ang kantatero sa grupo dahil siguradong hahabulin ka ng mga nagkalat na may iba’t-ibang hugis ng mga paa, malalasahan mo ang iba’t-ibang flavor kahit tag-ulan.

Sa umpisa ay saya ang dulot ng mga hitang nakapaligid ngunit sa banding huli ay dadalhin ka na rin sa agos ng kinagisnang mga bahagi ng buhay.

Wala ka na raw lusot dahil ito ang kalakaran ng mga taong kantatero.

Hindi naman ako gipit sa de-kulay na papel kaya hindi ko na kailangang mag-sideline para kumita, libangan lang daw ang hanap na nauwi sa kahibangan.

Mahihibang ka at makakalimot dala ng sarap ng pakiramdam sa bawat pagdila ng mainit na ice cream.

Sa mga oras na ito ay wala ng papasok sa isipan mo kundi ang kaligayahang iyong tinatamasa bilang isang kantatero ng banda.

Ang minsang pagkanta ay palagiang mauulit, hindi pa natatapos ang isang kanta ay meron na agad nakaabang para sa iyong awitin.

Marami-rami na rin akong kinantahan, iba’t-ibang klase ng pagkanta depende sa kung anong special request at kung gaano katagal ang kantahan.

Kung dati-rati ay walang kakulay-kulay ang iyong buhay, ngayon naman ay para kang sahig na binurdahan ng pintura, tipong nasobrahan dahil sa dami ng pambili.

Ang dating gutom ay busog na ngayon

Ang dating uhaw ay sagana sa ngayon

Para kang pato makatapos ang ilang minuto

Bakit hindi natin magawang labanan ang mga nagkalat na mansanas sa puno ng peras?

Bakit hindi na ikaw ang lumuluhod sa ngayon?

Kelan ka titigil sa iisang lungga?

Kelan mo ipasasara ang mga factory?

Ito ba ang nagagawa ng pera?

Handa ka na bang ipagpalit ang piso para sa pasong ipupukpok sa ulo mong tuyot?

Kakanta ka pa ba?